En toen werd ik huwelijksfotograaf Nice!

Een trouw fotograferen in het zuiden van Frankrijk, er zijn ergere dingen…

Mijn trip naar Nice begon in Antwerpen, op de huwelijksbeurs. Daar spraken Eva & Frederik me voor het eerst aan. Ze kenden me nochtans al, want Jessica & Christophe voor wie ik vorig jaar huwelijksfotograaf was, zijn goede vrienden van hen.

Ze kwamen dus op aanraden van vrienden en waren eigenlijk al overtuigd dat ik de man was die ze zochten. Of ik ook huwelijksfotografie in Nice wou verzorgen? Wat denk je nu zelf dat ik geantwoord heb? Ik maakte nog net geen vreugdesprongetje. Er zijn ergere locaties om te moeten werken, nietwaar?

We spraken meteen af om in januari een fotoshoot te plannen voor hun huwelijksaankondigingen. Het werd een toffe loveshoot in het imposante station van Antwerpen. De foto’s waren helemaal wat ze gehoopt hadden en dus waren ze nu nog zekerder dat ze de juiste keuze hadden gemaakt.

Meestal sta ik met beide voeten op de grond, maar niet deze keer…

Er is maar 1 nadeel aan huwelijksfotografie in het buitenland en dat is dat de wekker altijd belachelijk vroeg afloopt. Deze donderdagmorgen stond ik om 04:00 (lees: putteke nacht) al in Zaventem voor een vlucht die iets na 6 u zou vertrekken. Erger nog was dat ik moederziel zou vertrekken, zonder mijn vaste reisbegeleiding door mijn vrouw Rebecca, die wél een ervaren globetrotter is.

Maar bon, volwassen man en professioneel fotograaf, het zou me wel lukken zeker? Tot ik voor de bagage drop-off stond. Voor iemand die altijd volledig manueel werkt (ja, ook voor de fotografie) is het best even schrikken dat alles daar tegenwoordig volledig automatisch verloopt.

Maar ja, als je huwelijksfotograaf Nice wil zijn, dan moet je de oversteek wel maken en dergelijke hindernissen overwinnen.

Bienvenu à Nice

Landen in Nice… je verwacht je dan toch aan een stralende hemel en een aangenaam warme temperatuur zou je denken, maar niets was minder waar. In de gietende regen mocht ik op zoek naar het afhaalcentrum voor mijn huurwagentje. Met een Opel Corsa zou ik me de komende dagen verplaatsen en de eerste stopplaats was mijn hotel. Dat lag vlakbij Saint Maxime, een hippe badplaats waar de trouwerij zou plaatsvinden op een klein uurtje van de luchthaven.

Ik ging eerst even inchecken en gelukkig begon het ook meteen op te klaren. Ik besloot even van het mooie weer te genieten en een beetje slaap in te halen op het strand. Je raadt het al? Jawel, ik was ingeslapen zonder me in te smeren…. Wat een mens lijden kan om in Nice te mogen werken 😉

Dag 1

Om even van de reis te bekomen was er een extra dagje strand voorzien. In de late namiddag zou ik het koppel even opzoeken want de dag nadien zou het huwelijk plaatsvinden. Eva had me gezegd dat ik gewoon naar boven moest rijden en wat een rit werd me dat. Met zo’n uitzicht wist is meteen dat dit de plek zou worden om de familiefoto’s te maken!

We hebben de dagplanning even overlopen en dan ging ik mijn camera’s oppikken die Frederiks nonkel met de auto had meegebracht. Ik trok daarna nog even richting hotel om alle materiaal startklaar te maken en bereidde me voor op een warme dag.

Le jour du mariage est arrivé!

Op locatie toegekomen waren Eva & Frederiks vrienden de auto en de Vespa aan het versieren. Frederik had nog net een duik genomen in het zwembad en Eva was in alle rust nog even haar e-mails aan het checken. Hallo, moet er niet getrouwd worden dan???
Ook de kapster nam alle tijd. Leuk voor Eva, iets minder leuk voor deze huwelijksfotograaf die had gepland om rondom het huis al enkele foto’s te maken. Daar ging de planning! Gelukkig was er wel nog wat tijd over voor enkele familiefoto’s.

Tijd om af te zakken richting de kerk. Letterlijk dan, want de kerk bevond zich in een klein pittoresk dorpje onderaan de berg. De kers op de taart? Deze ceremonie werd geleid door een zwarte priester. Niet wat ik meteen verwacht had, maar fantastisch voor de foto’s.

Frederik kwam iets later toe met de Vespa, en even nadien arriveerde ook Eva in de cabrio.Wat er gezegd werd in de kerk? Ik heb er geen idee van. Ik ben fotograaf, geen talenknobbel. Maar iedereen ging met een brede glimlach naar buiten, dus veronderstel ik dat ze het JA-woord gegeven hebben en dat het een fijne dienst was?

Ik vertrok voor een rit van een klein uurtje, naar St Paul De Vence, waar het feest zou plaatsvinden. Het bruidspaar zou nog “even” huiswaarts rijden en we zouden elkaar vervolgens aan de ingang van het hotel ontmoeten waar het feest zou doorgaan.

Eerst maakte ik nog een korte stop bij mijn eigen hotel om we wat op te frissen. Nadien stapte ik de Corsa in en die bracht me naar het spektakel van de dag. (Ik ben een eenvoudige fotograaf en kan me helaas nog geen kamer in het hotel van de feestlocatie veroorloven.)

Ik heb me de ogen uitgekeken! Mercedessen, BMW’s, Ferrari’s en Porches, ze reden een voor een voor en ze werden allemaal vakkundig geparkeerd door de parkingboy. Na enig beraad besloot ik toch maar om mijn hippe Opel Corsa niet voor te rijden en die zelf maar even te parkeren. Bescheidenheid siert in dit geval, en het bespaart je ook wat rode kaken.

Ter plaatse aangekomen, belde ik het koppel even op. Ik was in de veronderstelling dat ze wel voor mij waren toegekomen, maar niets bleek minder waar.

Sven, het is een beetje uitgelopen en we moeten nog zeker een half uur rijden.

Daar ging mijn tikker weer. Huwelijksfotograaf Nice ok, maar mag ik dan ook enkele huwelijksfoto’s nemen? Dat half uurtje was net de tijd die ik nodig had voor de locatieshoot!

Van zodra het bruidspaar aankwam, vertrokken we snel weer naar Saint Paul. Dit kunstenaarsdorpje is een ware droom voor elke trouwfotograaf. Eva en Frederik gunden me gelukkig wat tijd om de nodige foto’s te maken. Helemaal volgens de Franse mentaliteit zeiden ze:

We hebben tijd hoor, laat de receptie maar starten. Wij komen wel iets later.

Oef, mijn vliegreis was dan toch niet voor niks geweest! De vele steegjes en putjes in dit typische Franse dorpje zorgden voor een idyllisch kader en de getuigen hielpen een handje om de shoot vlot te laten verlopen. Zij waren mijn hulpvaardige “flits assistenten”.

Eens terug aan het hotel besloten we eerst de familiefoto’s te maken voor we receptie zouden houden in de prachtige tuin. Achter de bruid aanrennen en dergelijke meer, alles (!) kon ik aan de vrienden en familie vragen. Fantastisch!

Het avondfeest werd op het terras gehouden. We startten met een overheerlijk en verzorgd diner, dat opgeleukt werd met massa’s persoonlijle speeches. Dé afsluiter was uiteraard een spetterend dansfeest.

Na een lange, maar ronduit fantastische dag reed ik terug naar mijn bescheiden kamertje enkele kilometers verderop. Al apprecieerde ik de uitnodiging van het koppel, om de volgende dag samen met hen te ontbijten in dat prachtige hotel, zeker wel.

Eva en Frederik, het waren geweldige dagen in la Douce France. Bedankt dat ik jullie huwelijksfotograaf Nice mocht zijn en geniet van jullie toekomst samen. Ik zal ongetwijfeld nog dikwijls aan jullie terugdenken.